Vlag halfstok op regeringsgebouwen.
Ook bij het Ministerie van Defensie hangt de vlag half stok, bij de jaarlijkse herdenking op het Plein van de Sebrenica slachtoffers waarbij ± 8373 mensen zijn afgeslacht heb ik nog nooit de vlag halfstok zien hangen.
Een blijk van medeleven van de regering met de slachtoffers heb ik nog niet meegemaakt. Dit jaar zijn er een paar schadeloosstellingen toegekend. Er zijn wel Kamerleden op persoonlijke titel aanwezig. Vanwege de Parijse aanslagen breken de politici hun benen om een blijk van medeleven te laten horen, terwijl ze op het Plein bij de jaarlijkse herdenking angstvallig wegblijven.
Srebrenica- herdenking:
Haagspraak 
Beste Roel,
Ik was vanochtend bij de herdenking op de Franse ambassade. Ik vind het zeer beledigend en kwetsend (en niet alleen tegenover mij) om krokodilletranen te verwijten. Hoe durf je de schok die deze terug bijna vlak naast de deur zo weg te relativeren? Vind het soms normaal wat dat tuig daar heeft geflikt?
Ik begin me steeds meer te schamen dat ik links ben.
Ik heb het in dit stukje niet over de gewone mensen die hun medeleven betonen, maar om het meten met twee maten van politici die het laten afweten bij de jaarlijkse herdenking op het Plein. Als u zich gekrenkt voelt bied ik u mijn verontschuldiging aan. Dit was niet zo bedoeld.
Was wel boos op de gezagdragers. ik ben ook diep geschokt wat er in Parijs is gebeurd laat daar geen misverstand over zijn, ik ben jaarlijks aanwezig bij de Sebrenicaherdenking en ik was ook vandaag bij de Franse ambassade langs gegaan. om mijn medeleven te betuigen maar het verbaasde mij om de gezagdragers daar wel aanwezig te zien.
PS schamen voor je overtuiging moet je nooit doen.
zie https://flic.kr/p/Av3ygG
Ok.
Voor Srebrenica hebben wij nooit enige verantwoordelijkheid geaccepteerd. Dus vlaggen de hoge heren ook niet. Want dat zou precies hetgeen ze niet willen tot uitdrukking brengen. Terwijl al die mensen wel ons toedoen, door onze lafheid, zijn omgekomen. Net zoals we nog altijd wegrennen voor onze deelname aan de bombardementen op Servië. Zogenaamd een NAVO-zaak. Alsof wij geen lid zijn van dat clubje. En geen stem hebben in de besluiten die onder NAVO-vlag worden genomen. Het is zo’n gehuichel allemaal. Nu hoort het erbij om mee te gaan in het internationale verdriet over Parijs. Het verdriet Srebrenica is ons eigen verdriet. Tenminste dat zou het moeten zijn. Niet dus.
Ook in een verder verleden in Indonesië hebben we nooit de verantwoording genomen en kon Kapitein Westerling doen wat hem uitkwam .
Bij de herdenking bij de ambassade waren mensen die familie en vrienden hadden die in Parijs zijn omgekomen. Voor hen zal het zeker een steun zijn geweest, dat hier hoogwaardigheidsbekleders aanwezig waren. Natuurlijk heeft Nederland fouten gemaakt in het verleden en zijn er zelfs onder Nederlandse vlag misdaden gepleegd, maar boekhouden met emoties kan nu eenmaal niet. Ze zijn er of ze zijn er niet.
Krokodillentranen zijn het misschien niet (hoewel politici niet echt een bewezen “track record” hebben qua oprechtheid). Selectief medeleven van politici is er wel degelijk (en hetzelfde geldt voor media-aandacht). In oktober bliezen twee Daesh sympathisanten in Ankara meer dan 100 jonge Koerden en Turken aan flarden, en daarna werden rouwende Koerden op het Malieveld alleen toegesproken door Harry van Bommel (SP). Geen andere Nederlandse politici aanwezig, en ook niet één vertegenwoordiger van de landelijke media.
De herdenkwaardigheid van mensenlevens wordt blijkbaar bepaald door het al dan niet passen in de politieke agenda.
Harry van Bommel en nog een paar anderen laten vaak hun neuzen zien waar andere politici hun neus voor ophalen.