De een komt uit de horeca, de ander uit de muziek. Noel en Maarten de Bruin. Broers, partners. Vrije jongens. In de goede zin van de twee woorden.
In 2009 stapten ze vol goede moed in een nieuw project: de leegstaande Onze Lieve Vrouwe van Lourdeskerk aan de B. Blokstraat in Scheveningen. De kerk was verlaten door het Nationaal Toneel, dat de ruimte gebruikte om te repeteren.
De kerk werd in 1913 samen met dertien aanpalende panden ontworpen door Alexander Kropholler. In 1925 begon de bouw. De kerk werd in 1926 ingewijd. De toren kwam er in 1962, betaalt door Reindert Zwolsman ter ere van het huwelijk van zijn dochter in het katholieke heiligdom. Op 10 september 2005 werd er de laatste heilige mis gehouden. Restte een holle ruimte waarvoor het bisdom en het kerkbestuur wanhopig een nieuwe bestemming zochten. Met de gemeente hijgend in hun nek.
De gebroeders De Bruin waagden de stap. In overleg met het bisdom, kerkbestuur en gemeente werd ingezet op een cultureel centrum voor Scheveningen, Den Haag en de agglomeratie Haaglanden. Er zouden bijeenkomsten van maatschappelijk nut gehouden gaan worden: tentoonstellingen, congressen, lezingen, presentaties, toneel, muziek, film.
De geschiedenis en de aard van het gebouw mochten geen geweld aangedaan worden, zo werd afgesproken. Alle kerkschatten moesten worden afgedekt.
Na twee jaar restaureren en aanpassen – met eigen geld – ging Chizone/In de Lourdeskerk op 10 mei 2011 open. Chizone (Japans voor energie) verwees niet alleen naar de geleverde en te leveren inspanningen maar ook naar de wens van de beheerders voor de bezoekers. Die moesten vol energie weer naar huis gaan. Als ‘vaste’ bewoners vonden een tiental therapeuten en medici in de gewelven van de kerk een nieuwe arbeidsplaats.
Op 31 december 2014 was het allemaal voorbij. De huur en andere kosten (verwarming!) waren te hoog in vergelijking met het aantal evenementen en hetgeen die opleverden. Ongeacht p.r., lage toegangsprijzen, zelfs offertes waar geen marge meer in zat.
Zijdens het bisdom, het kerkbestuur maar met name de gemeente en haar instellingen was er, ondanks alle goede intenties en mooie woorden over de noodzaak het gebouw ‘levend’ te houden, geen steun. Geen subsidie, geen evenementen, geen overleg. Een notoir klagende buurman werd geloofd, hoe doorzichtig zijn gedrag ook was en hoe ongefundeerd zijn dwarsliggerij.
Maar er was nog meer: met financiële steun van de gemeente werd er een concurrent ‘in de markt gezet’: het Zuiderstrandtheater ten zuiden van de Scheveningse haven. Een cultuurpaleis gebouwd op kosten van de gemeenschap. Gevuld met gesubsidieerde evenementen. Die ook nog bewust naar dat theater worden gedirigeerd. De leiding heeft een vast salaris ongeacht succes dan wel falen. Zij hoeven hun eigen broek niet op te houden.
De broers zijn een illusie armer. En velen met hen. Niet alleen bezoekers maar ook organisatoren van evenementen en medewerkers waarvan velen zich om niet of tegen een vrijwilligersvergoeding inzetten om van Chizone/In de Lourdeskerk een succes te maken. Mensen die geloofden in een droom. Misschien wel een wonder. Hoe toepasselijk eigenlijk.
Het risico van een zelfstandige ondernemer? Kan zijn. Van de andere kant maken beloften schuld. En is het ‘samen uit, samen thuis’. Niet dat je als dank alleen maar stokken tussen de spaken gestoken krijgt of dat je concurrent alle steun krijgt die jij ontbeert. Zonder enige redengeving.
Haagspraak 