Terwijl ik door de miezerregen naar de winkel loop zie ik Den Haag in alle kleuren en geuren aan me voorbij komen.
De gedumpte kerstbomen aan de straat, het oud en nieuws vuur wat nog steeds niet opgeruimd is. Een moeder die haar baby staat te bekijken die in een wiegje ligt.
Terwijl ik daar zo in mijn eentje loop, door deze eeuwig ademende stad, kan ik niets anders dan aan mijn man denken. Hij houdt niet van de drukte van de stad, hij voelt zich hier niet thuis.
Dus komen er bepaalde vragen naar boven.
Waarom woon ik eigenlijk hier? Hou ik van de stad of is het alleen de vrijheid van de stad? Is het omdat ik hier zo lekker woon? Niet echt..een klein huisje voor weinig geld klinkt heel tof, maar heeft ook zo zijn nadelen.
Is het omdat ik de inwoners zo leuk vind? In alle eerlijkheid, de toffe individuën daargelaten, vind ik de gemiddelde Hagenees/Hagenaar bijzonder gehaast, nors en behoorlijk wat omgangsvormen missen, dus volmondig ja daarop zeggen kan ik niet.
Maar wat is het dan waarom ik toch iedere keer weer bewust kies voor Den Haag? Opgegroeid in een dorp mis ik het dorpse gevoel regelmatig in de stad. De saamhorigheid, het winkelpersoneel dat je herkent, de zorg voor het leefmilieu, de vriendelijke groeten van mensen op straat, het hand uitsteken op de fiets.
Waarom blijf ik dan hier?
Omdat ik fysiek weinig kan, als betaalde op de bankzitter, is Den Haag voor mij overzichtelijk. De bioscoop draait overdag dezelfde films als ’s avonds, er zit een toko op iedere hoek van de straat, er is hier een bepaald fotoclubje waar ik me goed bij voel. Maar het belangrijkste van alles is: in de loop der jaren heb ik hier een hele fijne, zeer voedende vriendenclub gekregen. Mensen die mij nemen zoals ik ben, die leuk, lief, zielsvoedend en gewoon prettig zijn om mee te leven. Zij zijn de ware reden waarom ik in Den Haag blijf wonen. Vriendschappen die onbetaalbaar zijn.
Want alhoewel ik regelmatig mopper op deze vieze en vooral rommelige stad,ik zie ook wat deze stad mij geeft.
Door de straten lopend kom je de meest bijzondere plaatjes tegen, die ik graag fotografeer. Initiatieven worden snel opgepakt, waardoor ik bijvoorbeeld ineens meeschrijf aan een Haagsch Blog. Het kunst en cultuur bewustzijn in Den Haag is groot en duidelijk aanwezig en ook niet onbelangrijk voor mij, alle medische centra zitten bij elkaar in de buurt.
Conclusie: Den Haag is what you make it en ik kies ervoor nu, nog steeds, om het mijn thuis te laten zijn.
Haagspraak 
blijf daar maar lekker wonen Lies. de dorpen zijn ook niet meer wat ze eens waren !
Mooi oprecht verhaal Lies. Lekker hier blijven hoor, gezellig.
mooi verhaal en zo typies haags een echte hagenaar/hagenees kankert altijd op zijn stad maar als een buitenstaander dat doet verdedigt hij zijn hostad als een leeuw