Ik ben geboren in 1977, het jaar waarin Bernard Thévenet de Tour de France won. Ik herinner mij dat nog goed. Niet omdat ik er bij was toen het gebeurde, maar omdat ik als tiener lijstjes bijhield van tourwinnaars, in mijn hoofd.
Jaren later, als volgroeid wielerfanaat, had ik eens het genoegen een biertje te drinken met Hennie Kuiper. Hij was tweede geworden in 1977, op driekwart minuut van Thévenet. Van Kuiper leerde ik dat de Tour van 1977 een beetje vreemd was. Thévenet had namelijk dopinggebruik bekend, een half jaar na afloop van de Tour. Erbij kan worden vermeld dat hij eerder dat jaar al een voorwaardelijke schorsing had gehad wegens dopinggebruik in de Giro d’Italia.
Het was sowieso een vreemde editie, die Tour de France 1977. Vier andere wielercoryfeeën werden dat jaar betrapt: Joaquim Agostinho, Fernando Mendes, Luis Ocaña en onze eigen Joop Zoetemelk. Zij kregen ieder een voorwaardelijke schorsing en een tijdstraf van tien minuten in de wedstrijd. En u weet het, net zo goed als ik: Joop Zoetemelk is nog altijd een wielerheld in Nederland. Die paar keer dat hij positief is getest hebben we hem vergeven.
Nog zo’n vreemde editie van de Tour: die van 2001. Tot voor kort wisten wij allemaal dat deze wedstrijd gewonnen is door Lance Armstrong, een Texaan die kanker overwon en terugkwam als een van de grootste wielerhelden ooit. Sinds Lance afgelopen augustus de juridische strijd tegen anti-dopingagentschap USADA opgaf, is dit niet zo zeker meer. USADA, dat gisteren zijn schokkende rapport over dopinggebruik binnen Armstrongs ploeg uitbracht, wil hem zijn zeven Tourzeges ontnemen.
De nummer twee van die Tour de France 2001 is echter ook niet van onbesproken gedrag: Jan Ulrich. De Duitser gaf begin dit jaar zijn betrokkenheid bij het roemruchte dopingschandaal ‘Operación Puerto’ toe. Iets vergelijkbaars geldt voor Joseba Beloki, de nummer drie. Wie is er dan wel een waardig winnaar? Wie won de Tour van 2001? Wellicht de Russische klimgeit die dat jaar vierde werd: Andrei Kivilev. Posthuum, dat wel. Kivilev overleed in maart 2003 na een val in Parijs-Nice. Hij zal weinig plezier beleven aan deze overwinning.
De tijd waarin wij dopingzondaars vergaven ligt ver achter ons en dat zullen wij weten ook: van de afgelopen 12 edities van de Tour de France zijn zometeen in 9 gevallen de oorspronkelijke winnaars achteraf geschrapt. Dit is een ramp voor wielergekken zoals ik, mensen die lijstjes bijhouden. Zometeen weten wij nog uit ons hoofd dat Thévenet de Tour van 1977 won, maar die van een paar jaar geleden? Daar krijgen wij hoofdpijn van.
Haagspraak 
Eén gedachte over “Het USADA-rapport: ik krijg er hoofdpijn van”