Gisteren werd Inez Weski in Zomergasten aan de tand gevoeld, Ik viel er later in. De interviewster irriteerde mij, omdat ze verschillende malen tevergeefs vrij direct naar allerlei privé zaken vroeg waarvan Inez duidelijk had aangegeven dat ze er niet over wilde praten. Aan de andere kant: “Waarom ga je er dan zitten, dame, als je zoveel niet wilde vertellen?” zo vroeg ik mij af. Vanmorgen in NPO 1 spraken de aanwezigen op radio nog even na over deze vertoning en een van de dames zei dat ze op het puntje van haar stoel had gezeten omdat Inez juist zoveel van zichzelf had prijs gegeven zonder dat ze in detail over haar privé leven had gesproken. Dat vond ik dan ook wel weer een grappige manier om ernaar te kijken. Stoeptegel Journalistiek was een woord dat ze in de mond nam terwijl ze uitweidde over hoe de journalisten tegenwoordig nieuws duiden: Op de stoep wordt een microfoon onder iemands neus gehouden en die moet er dan maar een uitspraak over doen: met andere woorden: “Geen enkele diepgang”.
Een van mijn mederedacteuren duidde dit vanmorgen zoals het plaatje hierboven.
Dat bracht mij weer op de gedachte om de term Stoeptegel Automatisering op te werpen. Met FB kan je je gedachten ook een leuk kleurtje geven om wat de aandacht te trekken:
Hoezo stoeptegel automatisering. Bij een verzekerings tussenpersoon moest ik vanmorgen via de site een formulier invullen. Al mijn NAW gegevens moest ik daar invullen, terwijl die op hun site al voorhanden zijn.
Volgens mij is het toppunt van geïntegreerde automatisering dat je maar eenmaal bepaalde gegevens moet invullen. Iedere volgende invul oefening kan fouten genereren.
Op een andere site moest ik ook formulieren invullen. Pas na tijdrovend heen en weer gebel en een gesprek met een automatiseringsmedewerker bleek dat ik twee accounts in plaats van een account had……een simpele anti dummies regel is dat je vraagt of iemand tweemaal een account wil hebben….
Tenslotte heb ik mijn Museum Jaarkaart opnieuw gekocht voor een jaar, omdat ik naar het KunstMuseum ging…. die moet je dan onmiddellijk activeren via de site. Eerst logde ik in en wilde ik een kaart bijvoegen…en ja hoor weer alle naw gegevens invullen…..vervolgens vragen ze naar je voornaam en naar je initialen, maar als je dat invult komen je initialen als je voornaam op je kaart te staan….H.A.P.P.Y. Hotelier dus in plaats van H. Hotelier….dat vond ik niet fijn dus ik ging bellen. Ik mopperde tegen de mijnheer die het voor mij heeft recht gezet en hij vond ook dat het een dingetje was dat je weer alles moest invullen. Het was trouwens nog een tikje erger: Omdat ik alles opnieuw moest invullen dacht ik je moet zeker niet ingelogd zijn, anders breng je die arme site weer in verwarring en zijn er dadelijk weer onduidelijkheden zoals hierboven bij die andere site. Dus ik logde uit….vulde alles in en toen zei de site: Uw e-mail adres heeft al een account en u moet eerst inloggen en dan uw nieuwe kaart bijvoegen….en toen kon ik alles voor de tweede maal invullen…met niet herstelbare fouten ook nog…
Stoeptegel Automatisering dus door mensen die wel de stoeptegels zien, maar niet de stoep……
Haagspraak 
Ik moest mijn museumkaart in april verlengen. Dat ging ook helemaal niet goed. Telefonisch overleg met een meneer die zelf ook niet wist hoe het allemaal ging. Om een lang verhaal kort te maken kon ik het bedrag overmaken en kreeg ik toch een nieuwe kaart, maar na een maand kreeg ik opnieuw een aanmaning dat ik nog niet betaald had. Het werd weer een heel gedoe per telefoon en email waarin ik kon bewijzen dat ik die kaart al betaald had. Het zit daar niet goed op het museumkaartenbureau.
Het motto van HJA Hofland’s Tegels Lichten:
Toen de reusachtige tegel eindelijk zover boven de grond was gehesen dat het daglicht het onderliggende aardoppervlak overal bereikte, werden de lieren gestopt. Uit de kuil klonken knisterende en ritselende geluiden. Met een afgrijzen, zo intens dat het slechts gewekt wordt door de verschrikkelijkste vijanden van de mens, keken wij in de diepte.
De tegel was het plafond geweest van een samenstel van duizenden gangen en holtes, waarin miljoenen dieren gehuisd hadden. Hun hemel was hun nu afgenomen en in blinde angst draafden ze in alle richtingen, vergeefs op zoek naar nieuwe duisternis. Gepantserde krompotige wezens dreven kolonnes naakte, grijswitte, onophoudelijk piepende familieleden voort; velen daarvan hadden larven in de bek. Als twee kolonnes elkaar ontmoetten, volgde een zinloos gevecht waarbij velen het leven lieten.
Vette tor-achtigen, waarvan er sommige vier tot vijf maal zo groot waren als de gemiddelde kuilbewoner, renden in razende vaart over de drommen der andere wezens heen, deze met de kracht van de afzet hunner poten soms vér weg werpend.
Uit de kuil steeg een lauwe, muf-zure damp op.’
Uit Reginald Morrison, Lifting the Big Stone
Heb ook naar Inez gekeken, vond haar heel goed en vrij duidelijk dit in tegenstelling tot Janine die maar bleef zuigen om meer privé naar boven te peuren. De gast wil ons iets laten zien wat haar boeit en dat hoeft niet speciaal uit het privéleven te zijn . Gelukkig is Inez heel slim en ze trapte niet in de goedkope trucjes van Janine.